Ήταν στήν Άντιόχεια κάποιος νεαρός είδωλολά τρης από αριστοκρατική οίκογένεια, πλούσιος και 0 µορφος, ό Άγλαίδας. Ζουσε ακόλαστη ζωή οπως και οί αλλοι νέοι της έποχης του. Οί µέρες και οί νύχτες του κυλουσαν µέσα στις άµαρτωλες ήδονές, µέσα στις σαρκικες απολαύσεις. Και καθως τήν έποχή έκείνη δεν ύπηρχε οϋτε ντροπή οϋτε ήθικοι περιορισµοι (πραγµα πού σιγα - σιγα πάει να συµβη και στήν έπο χή µας) ό Άγλαίδας εϋρισκε τόν τρόπο να διασκεδάζη και να χαίρεται τα νιατα του.
Σ' αυτό τόν ακόλαστο νέο αναψε ό διάβολος άµαρ τωλο πόθο για τή σεµνή Ίούστα. Τήν εβλεπε πού πήγαι νε στήν Έκκλησία και θαύµαζε τήν ώραιότητά της. 'Άρ χισε να παραφυλάγη στούς δρόµους απ' οπου έκείνη περνουσε και να την ενοχλεί με απρεπα λόγια. 'Έκπλη κτος οµως εβλεπε οτι ή Χριστιανή κόρη εµενε σοβαρή κι ακλόνητη και δεν παρασυρόταν στα δίχτυα του.
Άναγκάσθηκε λοιπόν να ακολουθήση αλλο δρό µο και να τή ζητήση σε γάµο. Ή Ίούστα οµως απο κρίθηκε oτι είναι νύµφη του Χριστου και θα µείνη α φιερωµένη σ' Έκείνον.
Τότε αυτός µάζεψε αλητες και θέλησε να τήν απα γάγουν καθως περνουσε στό δρόµο. 'Όµως τούς αντι λήφθησαν οί γείτονες και ετρεξαν να τή σώσουν. Οί αλητες σκορπίσθηκαν, αφήνοντας µόνο τόν Άγλαίδα, πού τυφλωµένος απο το πάθος δεν ηθελε να φύγη.
Άφου απέτυχε και σ' αυτή την προσπάθεια ό τα λαίπωρος δουλος της ήδονης, βρισκόταν πια σε αµη χανία τί να κάνη. Και ξαφνικα ό σατανας του εδωσε τή λύσι: Ή δύναµι της µαγείας θα µπορουσε να του παραδώση τήν Ίούστα! 'Άκουγε ό Άγλαίδας για τόν µεγάλο Κυπριανό. 'Ήξερε δτι πετύχαινε θαυµαστα κατορθώµατα µε τή δύναµι τών δαιµόνων. Σ' αυτόν λοιπόν επρεπε να κα ταφύγη και να ζητήση τή βοήθειά του.
'Έτσι ό Ά γλαίδας ερχεται στόν Κυπριανό και του διηγείται τα παθήµατά του και οτι ή παρθένος στάθη κε ίσχυρότερη από τα τεχνάσµατά του. Στό τέλος τόν παρακάλεσε:
-Συ µου εχεις αποµείνει µόνη παρηγορια στή συµφορά, και ελπίζοντας σε σένα δεν εθεσα τέρµα στη ζωή µου. 'Αν µου δώσης αύτο που θέλω, θα σε γε µίσω πλούτη και χρυσάφια, περισσότερα απ' δσα µπο ρεις να ελπίσης.
Ό µεγάλος µάγος τον ακουσε προσεκτικα καί, βέ βαιος για τη δύναµί του, του ύποσχέθηκε δτι γρήγορα θα θεραπεύση τον πόνο του. 'Έτσι ό Άγλαίδας εφυγε χαρούµενος, εχοντας εµπιστοσύνη στη δύναµι του µά γου Κυπριανου.
Ταλαίπωροι κι οί δυό τους! Νόµιζαν δτι οί σκο τεινες δυνάµεις του κακου µπορουν να νικήσουν τη δύναµι του Σταυρου! Νόµιζαν δτι οί δαίµονες µπο ρουν να κυριεύσουν την ψυχη που είναι αφιερωµένη στον Κύριο ήµών Ίησου Χριστό, τον αληθινο και πα ντοδύναµο Θεό!
Ή Ίούστα νικα τα πονηρα πνεύµατα που στέλνει ό Κυπριανός
Ό Κυπριανος ανοιξε τα µαγικα βιβλία, τα κείµε να του διαβόλου, και προσκάλεσε ενα απ' τα πονηρα εκεινα πνεύµατα, που πρόθυµα τον ύπηρετουσαν στα τερατώδη εργα του. Το πονηρο πνευµα παρουσιάστη κε και ό µάγος του είπε:
-'Άν φέρης γρήγορα αύτο το εργο εΙς πέρας, θα σου χαρίσω µεγάλα δώρα και θα σε τιµώ περισσότερο απο τα αλλα δαιµόνια.
Γέλασε αλαζονικα το πονηρο πνευµα και απάντη σε µε πολυ κοµπασµό:
- Τόσες φορες εσεισα όλόκληρες πόλεις, τόσες φορες σήκωσα όπλισµένο χέρι παιδιου για να σκοτώ-
ση τον πατέρα του, εσπειρα µισος ασπονδο ανάµεσα σ' αδέρφια και ανδρόγυνα και µοναχους που ασκή τευαν στα όρη µε νηστεία και εγκράτεια κατάφερα και τους ερριξα στις σαρκικες ήδονές. Άλλα γιατί να πολυλογώ; Τώρα αµέσως θα δείξω τί είµαι. Κι αν δεν γίνη αυτο που θέλεις, να µη εµφανιστώ ξανα µπροστά σου και για ανίκανο να µ' έχης πιά.
Ό Κυπριανος έδωσε στο δαιµόνιο ενα βάζο γεµα το µαγικο ύγρό, και του είπε:
-Πάρε αυτο το βάζο και ράντισε το σπίτι της παρθένου. Αυτο θα βοηθήση πολύ. Πήγαινε λοιπόν, και σε περιµένω. 'Έφυγε το πνευµα και ό µάγος κάθη σε αγρυπνος για το αποτέλεσµα.
'Εκείνη τη νύχτα, δπως πάντοτε, ή Ίούστα σηκώ θηκε για να προσευχηθη. Και τότε το πονηρο πνευµα, µε τη δύναµι του µαγικου ύγρου, που µ' αυτο είχε ρα ντίσει το σπίτι, προσπάθησε να της αν άψη δυνατους σαρκικους πειρασµους και ετσι να τη σύρη στις ήδονές. Ή παρθένος ένιωθε τη φοβερη επίθεση τών πει ρασµών, αλλα δσο εκεινοι αναβαν, τόσο αυτη δυνά µωνε την προσευχή της. Το πονηρο πνευµα εξακολου θουσε µε λύσσα να επιµένη, ωσπου ή Ίούστα εκανε το σηµειο του Σταυρου. Και τότε, το αλαζονικο δαι µόνιο που τόσο καυχιόταν για τη δύναµί του, τροµαγ µένο και ντροπιασµένο εφυγε, µη αντέχοντας να βλέ πη το σηµειο της νίκης του Χριστου!
Δειλα παρουσιάστηκε στον Κυπριανο και προσπα θουσε µε ψέµατα να ξεφύγη την όµολογία της ηττας του. 'Όµως ό Κυπριανος επέµενε στις ερωτήσεις και ε τσι το πνευµα αναγκάστηκε να φανερώση ότι νικήθηκε:
-Είδα κάποιο σηµειο και έφριξα και δεν µπορουσα να αντέξω τη δύναµί του.
Ό Κυπριανος έδιωξε µε περιφρόνησι το δαιµόνιο και κάλεσε αλλο πολυ ισχυρότερο. πηγε κι εκεινο, αλλα νικηµένο µε τον ϊδιο τρόπο γύρισε ντροπιασµένο στον Κυπριανό.
Τότε πια ό µάγος κάλεσε τόν πατέρα και αρχοντα των δαιµόνων. Ηρθε εκεινος µε πολλη έπαρσι και απείλησε δτι θα τιµωρήση σκληρα τα δύο αλλα δαιµόνια για την ανικανότητά τους. Στόν µάγο έδωσε θάρρος και του είπε να µη στεναχωριέται, γιατι αυτος θα πετύχη το ποθούµενο.
Παίρνει ό δαίµονας µορφη κόρης και πηγαίνει στην 'Ιούστα. Ή παρθένος δεν κατάλαβε τη νέα πανουργία και αρχισε συζήτησι µε την αγνωστη κόρη, που φαινόταν πολυ ευσεβής. 'Εκείνη λοιπόν της είπε δτι ηθελε να µείνη µαζί της και να ασκηθη στην παρθενία:
-'Έχω τόν ϊδιο πόθο για την παρθενία, που έχεις και σύ, αλλα θέλω να µου πης ποια ανταµοιβη θα πάρω απ' τον Θεο για τη ζωη της παρθενίας, που χρειάζεται τόσους αγωνες.
Ή Ίούστα της µίλησε για τους στεφάνους που θα λάβουν απ' τό Χριστό, αν νικήσουν στον αγώνα. Κι ενω της έλεγε αυτά, ή κόρη εκείνη (δηλαδη ό δαίµονας) αρχισε να έγκωµιάζη στην παρθένο τη συζυγικη ζωή. Κι αυτα που της έλεγε ήταν λόγια που φαίνονταν σωστα και σοφα και θα µπορουσαν να παραπλανήσουν ενα απρόσεκτο µοναχό. Άλλα ή Ίούστα κατάλαβε δτι όλα αυτα ήταν συµβουλες του διαβόλου, ύποψιάστηκε τί κρύβεται κάτω απ' τη µορφη της κόρης εκείνης, και έκανε τό σηµειο του Σταυρου. Στη στιγµη ή κόρη έξαφανίστηκε: Ό δαίµονας δεν µπόρεσε ν' αντέξη!
'Έτσι, αυτός που είχε καυχηθη περισσότερο απ' δλους ήρθε καταντροπιασµένος στον Κυπριανό. "Εκπληκτος εκεινος τόν ρώτησε:
-Και σύ, που είσαι τόσο µεγάλος, βρέθηκες µικρότερος απ' αυτη την κόρη; που στηρίζεται και µπορει να κάνη τόσο µεγάλα κατορθώµατα ενάντια σε σας τους µεγάλους;
Τότε ό δαίµονας αναγκάστηκε να όµολογήση: -Δεν ύποφέρουµε τό σηµειο του Σταυρου. Πριν τό δουµε να σχηµατίζεται όλόκληρο φεύγουµε δσο µπορουµε πιό γρήγορα.
Ό πατέρας του ψεύδους είπε την αλήθεια! Ό Σταυρός, «ό φύλαξ πάσης της οικουµένης», είναι εκεινος που µπροστά του τρέµουν οί στρατιες των δαιµόνων!
'Έφυγε ντροπιασµένος ό δαίµονας απ' το δωµάτιο του Κυπριανου. Κι έµεινε αυτός ταπεινωµένος και συντριµµένος. Ό µεγάλος µάγος, που νόµιζε δτι δλα τα είχε στα χέρια του, διαπίστωνε τώρα δτι τα φοβερα δαιµόνια φοβουνται και τρέµουν το σύµβολο του σταυρωµένου αρχηγου των Χριστιανων
Ό µάγος Κυπριανος γίνεται χριστιανος
Σε πόση πλάνη βρισκόταν ως τότε ό Κυπριανός!
Τώρα πια ανοιξαν τα µάτια της ψυχης του και είδε την αλήθεια. Τώρα κατάλαβε ότι ό σατανας τόν είχε αιχµαλωτίσει και τόν είχε κάνει όργανό του για τόν όλεθρο των αλλων.
Πόση είναι ή αγάπη του πανεύσπλαγχνου Θεου, που δεν αφήνει τους ανθρώπους στην δουλεία του δια¬βόλου! Βρηκε τρόπο να φωτίση τη σκοτισµένη ψυχη του µάγου. Κι ετσι ό σατανας, που ηθελε να παρασύρη την Ίούστα στην αµαρτία, όχι µόνο απέτυχε, αλλα εχασε και τόν δικό του ύπηρέτη, τόν Κυπριανό.
Ή πρώτη απόφασι του µετανιωµένου µάγου ήταν να κάψη τα µαγικα βιβλία, τις πηγες αυτες των κακων. Άλλα ηθελε να τα κάψη µπροστα σε όλους, για να διακηρύξη ετσι την απάτη των δαιµόνων.
'Έτσι την αλλη µέρα ό έπίσκοπος των Χριστιανων 'Άνθιµος είδε µε εκπληξι τόν µάγο Κυπριανό να ερχεται στην 'Εκκλησία και πίσω του δουλοι πολλοι να κουβαλουν της µαγικης τέχνης τα βιβλία. Με µεγαλύτερη εκπληξι τόν ακουσε να του λέη δτι θέλει να καταταγη στα πρόβατα του Χριστου.
Άλλα γρήγορα συνηλθε και σκέφτηκε δτι ό πονηρος µάγος σαν λύκος προβατόσχηµος ηθελε να µπη µέσα στό ποίµνιο του Χριστου για να κατασπαράξη τα πρόβατα. που να φανταστη δτι ό µάγος είχε πραγµατικα µετανοήσει!
-Δεν σου φτάνουν, του λέει ό έπίσκοπος, δσοι είναι εξω από την 'Εκκλησία; Τί σκοπεύεις να έπιτεθης και σ' δσους βρίσκονται µέσα σ' αυτή;
Ό Κυπριανός µε ταπείνωσι όµολόγησε ότι ή δύναµι του Χριστου είναι ανίκητη και ότι τό διδάχτηκε αυτό από την Ίούστα, που ετρεψε σε φυγη τους δαίµονες. Σαν απόδειξι των λόγων του, παρέδωσε στόν έπίσκοπο τα βιβλία να τα κάψη, ωστε να γνωρίσουν ετσι οί δαίµονες ότι δεν εχει πια τίποτε κοινό µαζί τους.
Τότε ό έπίσκοπος πίστεψε ότι ό Κυπριανός είχε µετανοήσει και τόν ευλόγησε. Κατόπιν εβαλε φωτια στα δαιµονικα βιβλία. Σε λίγο τα σύνεργα αυτα των σκοτεινων δυνάµεων είχαν γίνει στάχτη, µπρός στα µάτια των Χριστιανων που δόξασαν τόν παντοδύναµο Θεό.
Δεύτερο δειγµα της µετανοίας του Κυπριανου ύπηρξε ή καταστροφη των ειδώλων που είχε στό σπίτι του. 'Όλα έκεινα τα µαρµάρινα αγάλµατα των δαιµονίων τα εκανε συντρίµµια και τα πέταξε µακριά, ωστε να µη µένη στό σπίτι του κανένα αποµεινάρι της δαιµονικης λατρείας.
'Όµως ή µετανιωµένη του καρδια δεν µπορουσε να ξελαφρώση µόνο µ' αυτά. Γι' αυτό εκλαιγε µε πόνο για την προηγούµενη ζωή του, και απ' τα βάθη της ψυχης του ή προσευχη όλόθερµη ανέβαινε στό θρόνο του Θεου για να ζητήση τό ελεός Του. Ή ταπείνωσί του ήταν τέτοια, που δεν ίκέτευε µε τα χείλη, αλλα µε αλάλητους στεναγµούς. Δεν ηθελε απ' τα χείλη έκεινα, που πρωτα πρόφεραν τα λόγια της µαγείας, να βγαίνη προσευχη πρός τόν αληθινό Θεό. Άλλ' δποιος ταπεινώνεται µόνος του, έκεινος έξυψώνεται. Γι' αυτό και ό Κυπριανός, έλεηµένος απ' τη χάρι του Θεου, εγινε µέγας. Μέγας και ξακουστός ήταν δταν ύπηρετουσε τόν σατανα, πολυ µεγαλύτερος και ένδοξότερος εγινε ύπηρετωντας τόν Θεό.
πηγή:agio oros
Θέμα: Άγιος Κυπριανός και Αγία Ιουστινη 
Κυρ Νοε 28, 2010 8:55 pm
ευχαριστουμε για την αναφορα!!! 
Εδώ την Αγία γραφή τη διαβάζουμε χωρίς να ρωτήσουμε κανέναν...
