Για πολλούς συγγραφείς και ερευνητές της ιστορίας των Μυστικών Εταιριών, σχεδόν όλες οι σχολές του εσωτερισμού μοιάζουν να πηγάζουν από μια και μόνο, ενώ στην πραγματικότητα είναι παιδιά πολλών. Τις περισσότερες φορές μάλιστα η πρωταρχική αυτή πηγή της γνώσης αναγνωρίζεται στα έργα και στις ημέρες ενός συγκεκριμένου ανθρώπου που έζησε στην Μεσόγειο πολλούς αιώνες πριν το Χριστό. Το όνομα του είναι Πυθαγόρας και η φιλοσοφική παράδοση που αυτός διαμόρφωσε φαίνεται να συνεχίζει μέχρι και σήμερα ατάραχη την πορεία της, περήφανη για την ιστορία που μεταφέρει, με σαφώς όχι ίδια με την πρωταρχική της μορφή.
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ
Ο Πυθαγόρας γεννήθηκε στη Σάμο το 580 ή 582 π.Χ. Από την αρχή ο Πυθαγόρας έζησε μια ειρηνική ζωή, αφιερωμένη κυρίως στις μελέτες του. Η δίψα του για γνώση τον οδήγησε για σπουδές στη Λέσβο και στην Αίγυπτο. Μετά την επιστροφή του στη Σάμο σε ηλικία 56 ετών, συνέχισε την φιλοσοφία ανάμεσα στους σοφούς της Δήλου, της Κρήτης και των Δελφών. Το ανήσυχο πνεύμα του όμως, οι επιστημονικές του γνώσεις αλλά και οι θρησκευτικό-κοινωνικές του πεποιθήσεις δεν ευχαριστούσαν συχνά τους συμπατριώτες του και τις θεωρούσαν ουτοπικές. Ως εκ τούτου ο Πυθαγόρας εγκατέλειψε για πάντα την πατρίδα του για να εγκατασταθεί, έπειτα από μια μικρή περιπλάνηση, στην Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας, την περιοχή που γεννήθηκε το πρώτο ιστορικό Τάγμα της Αρχαιότητας.
Η Σχολή του Πυθαγόρα στον Κρότωνα αποτελούσε μια κοινότητα από άνδρες και γυναίκες που δέχτηκαν να ακολουθήσουν και να μοιραστούν τον τρόπο ζωής που πρότεινε ο Σάμιος σοφός. Οι Πυθαγόρειοι γνώριζαν τα μυστικά των μαθηματικών, όπως την απόρρητη αριθμολογία, τη γεωμετρία, τη μουσική αρμονία και την αστρονομία. Στους μυημένους Διδασκάλους αποκαλύπτονταν η πραγματική, μεταφυσική σημασία των αριθμών, όχι ως αφηρημένες έννοιες που δημιουργήθηκαν για να συμβολίσουν τον κόσμο, παρά ως η ίδια η ουσία των όντων και των φαινομένων.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ
Με την ακμή της σχολής στον Κρότωνα, ο Πυθαγόρας ίδρυσε παραρτήματα και σε άλλες πόλεις της Κάτω Ιταλίας και της Σικελίας. Γύρω στο 510 π.Χ. όμως, στην πόλη Σύβαρη ξεκίνησε εξέγερση εναντίων των Πυθαγορείων που επηρέαζαν σημαντικά τα πολιτικά δρώμενα της περιοχής. Ως εκ τούτου, οι 500 Πυθαγόρειοι που εγκατέλειψαν την πόλη βρήκαν άσυλο στον Κρότωνα, οδηγώντας τις δύο πολιτείες σε πόλεμο. Μετά την νίκη των Κροτωνιάτων, ο Κύλων, ένας πλούσιος Κρονιάτης που δεν έγινε ποτέ δεκτός στο Τάγμα λόγω της συμπεριφοράς του, εκμεταλλευόμενος το κλίμα της διχόνοιας που επικρατούσε, διέδωσε την φήμη πως οι Πυθαγόρειοι ήθελαν να εγκαταστήσουν τυραννίδα. Ο φοβισμένος όχλος τότε εισέβαλε στο ιερό όπου οι Πυθαγόρειοι τελούσαν τα Μυστήρια τους σκοτώνοντας έναν μεγάλο αριθμό από αυτούς, ανάμεσα στους οποίους μπορεί να ήταν και ο ίδιος ο φιλόσοφος.
Η ΑΥΓΗ ΤΩΝ ΝΕΟΠΥΘΑΓΟΡΙΩΝ
Ο ι Νεοπυθαγόρειοι ήταν μια ελληνιστική σχολή που ιδρύθηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ. από τον Publius Nigidius Figulus και υιοθετήθηκε από τον Απολλώνιο τον Τυανέα. Οι Νεοπυθαγόρειοι ισχυρίζονταν πως ήταν οι συνεχιστές του Πυθαγορείου Τάγματος, διδάσκοντας τις ίδιες φιλοσοφικές αξίες και τελώντας τα ίδια Μυστήρια.
Οι Νεοπυθαγόριεοι όμως, πολύ σύντομα θα συναντήσουν την νεοπλατωνική σχολή του Πλωτίνου και του Πρόκλου και θα σχηματίσουν μαζί μια ενιαία, αγαλμάτινη και ανώνυμη φιλοσοφική τάξη, που θα λειτουργήσει ως το τελευταίο προπύργιο της ελληνικής φιλοσοφίας λίγο πριν από την επιλεκτική αφομοίωση της από τη χριστιανική θεολογία αλλά και την γενικότερη παράλυση της αρχαίας σκέψης στους αιώνες που θα έρθουν…
Κάπου εδώ φτάνει η άκρη της αλυσίδας που συνδέει την Αρχαιότητα με το σήμερα. Είναι σχεδόν βέβαιο πως σε όλη την διάρκεια των ιστορικών αλλαγών η παράδοση θα πρέπει να αλλοιώθηκε αλλά και να εμπλουτίστηκε. Οι ίδιοι όμως εκπρόσωποι των σύγχρονών Μυστηρίων του Πυθαγόρα, επιμένουν διαφορετικά.
Ίσως να είναι έτσι. Ίσως μια κρυφή διδασκαλία να έχει πραγματικά περάσει ανεπηρέαστη από τις ανθρώπινες αδυναμίες. Ίσως η ιστορία του αληθινού Τάγματος των Πυθαγορείων να μην είναι γνωστή παρά μονάχα σε ορισμένα σημεία της. Άλλωστε αυτή η μικρή μελέτη γράφτηκε με βάση της διασκορπισμένες αποκαλύψεις από εργασίες και δημοσιεύματα των J.Mallinger, Frater Melchior και M.Bogaard. ίσως λοιπόν να είμαστε γνώστες μονάχα της εξωτερικής ιστορίας του Τάγματος, της ιστορίας εκείνης που κάποιοι θέλουν να ξέρουμε. Ίσως και πάλι όχι!
Όπως και να χει πάντως, η πρώτη και μάλιστα η πιο σημαντική προσφορά των Πυθαγορείων, που απαράλλαχτη διατηρήθηκε στους αιώνες είναι μια συμβουλή: «να μην κοιμάσαι ποτέ αφού εξετάσεις 3 φορές τα έργα σου της ημέρας…» Μονάχα με τον τρόπο αυτόν, ο κάθε άνθρωπος θα μπορέσει να κάνει τη δελφική προτροπή του «Γνώθι Σαυτόν», πραγματικότητα. Και αυτή είναι η αυθεντική Πυθαγόρεια φιλοσοφία.
Πηγή: Μυστικές Εταιρίες εκδόσεις: Αρχέτυπο
Θέμα: ΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΠΥΘΑΓΟΡΙΩΝ 
Πεμ Αυγ 25, 2011 5:34 pm
